Bemanningsleden
Met Frans van Es heb ik nog op de Groningen gevaren, ben ook bij hem op de klip wezen kijken. Ik heb de laatste tijd op de Woerden gezeten, gemuit, en heb hem samen met Bouke Lezwijn, als repat-stunt, te koop gezet. 'S avonds bootsman stoeltje over de railing en met grote koeien letters 'te koop' erop aangebracht. Toen we in de ochtend op Hatto zaten kregen we te horen dat men ons op Parera aan het zoeken was.
Jos van Werkhoven
Hr. Ms. Woerden heeft onlangs op één dag twee bergingsacties met een historisch karakter verricht. Op de Noordzee werd een in Spijkenisse aangetroffen V-1 uit de Tweede Wereldoorlog tot ontploffing gebracht en ter hoogte van Callantsoog een historisch scheepsanker omhooggehaald. Dit anker behoorde toe aan Hr. Ms. Johan Maurits van Nassau die in de meidagen van 1940 op zijn vlucht naar Engeland tot zinken werd gebracht. Het anker werd aan het Marine museum overgedragen. Afkomstig uit een marineblad wat toentertijd werd uitgegeven.
Ludwig Wille
Halverwege de reis van Noorwegen naar Nederland hadden die hofnetels weer iets bedacht, Appie …… en Harry Luik. Lag ik lekker te snurken op mijn tampat komt één van de twee hofnetels naar mij toe en begon hard aan mij te schudden. Of ik even wakker wilde worden, er was telefoon voor mij. Ik helemaal verdwaasd, liep naar boven en ging naar de oudste officier zijn hut. Voor zijn hut stond de telefoon waarvan de haak eraf lag. Ik pakte verdwaasd de hoorn op en sprak: "met René." Met dat ik dat zei gooide één van de twee hofnetels een ei in mijn broekzak en de ander sloeg deze kapot. Stond ik daar voor paal alsof ik niet wist dat we midden op zee geen telefoontje konden ontvangen! Ik ging natuurlijk wel even over de zeik, maar hoe meer ik over de zeik ging, hoe meer plezier zij eraan beleefden… de hofnetels!
René van der Vegt
Gerard van de Geest alias Iggy Pop, fijne maat als deze onder het aardappelen schillen aan mij vraagt of Gerrit ook een shaggy mag. Had ik in principe geen moeite mee maar wat deed die zwerver, gooit hij mijn pakkie shag in zee. Ik vroeg waar hij mee bezig was. Hij antwoordde: "Ja, ik mocht Gerrit toch een shaggie geven!" Kostte mij weer enkele guldens voor een nieuwe baal. Ik had net een nieuw baal gekocht.
René van der Vegt
Op de Hr.MS Woerden heb ik over het algemeen een leuke tijd gehad. Een domper was echter de slechte staat waar het vaartuig in verkeerde. Alles ging stuk, we kregen een kakerlakken plaag, het was heet en wij hadden veel motor pech waarbij wij nog eens een tekort aan onderdelen bezaten. De situatie verslechterde met de dag en uiteindelijk is bijna de gehele bemanning van boord gestapt, op de commandant en Sgt Riemes na die op het 'zinkende schip' bleven. Wij hebben de Woerden zelfs te koop aan geboden door "for sale" op de zijkant van het schip te schilderen. Dit was tot grote frustratie van de Commandant Zeemacht van het Caribische gebied (Generaal Cloqet o.i.d.). De tekst; "for sale" was namelijk zichtbaar toen wij fort Amsterdam voorbij voeren om naar buiten te gaan en voor de staf heuvel als wij weer naar binnen kwamen. Die dag zijn wij met deze tekst overigens niet lang buiten gebleven. De bekladde scheepshuid was typisch het kenmerk van de machteloosheid die wij toen ervoeren. De scheepsmotor was vastgelopen waarbij het 50 graden in de machine kamer was. Uiteindelijk is de Woerden uit dienst gegaan en nu ingegraven op seaquarium. Mijn plaatsing op de Woerden heeft zich nog gekenmerkt door een soort muiterij, wij zijn als een blok van boord gestapt en hebben ons gemeld bij de ziekenboeg en de dependance van het SMD. Dit is hoog opgenomen door de staf en onder kopje 'muiterij' zijn wij weer naar de Woerden gebracht door de KMAR. Wij moesten en zouden een oefening doen met die gammele prauw. Uiteindelijk zijn wij met veel rook en lawaai uit de Anna-baai vertrokken. Omdat de vaardag toch al verpest was hebben wij een rondje gevaren en zijn toen weer snel naar binnen gegaan.
Chris de Groot
Na de aankomst in Wemeldingen moesten we gingen we traditie getrouw de kroeg in. De avond was heel erg prettig en spoedig hadden we onze zakken vol. We gingen van de ene, naar de andere kroeg. Toen we besloten om terug te keren naar boord konden we geen taxi krijgen. Zo werd er democratisch besloten om een fiets te gaan jatten. Ik fietste, en Erik Riet zat met zijn dikke krent achterop. Toen we met de fiets wilden vertrekken gingen er opeens diverse deuren in de straat open en werd er geschreeuwd: “HOUD DE DIEF.” Ik keek achterom en we werden door die Wemeldingers achterna gezeten. De man die ons achterna zat werd steeds groter en haalde ons bijna in. Ik zei tegen Erik: “OPROTTEN, VAN DIE FIETS AF.” Hij sprong van het bagagerek af en rende mij voorbij, terwijl ik me de pleuris fietste. DIT WAS NIET GOED, TEVEEL GEZOPEN DUS. Daarna sprong ik ook van de fiets, gooide de fiets in berm en liepen wij samen de polder in. We hadden mazzel, we waren die Wemeldinger kwijt. Niet veel later kwamen wij terug aan boord, waar de commandant en de politie ons al op stonden te wachten. Met dat wij aan boord kwamen vroegen zei terstond aan ons: “HEBBEN JULLIE DIE FIETS GEJAT.” Natuurlijk hadden wij zoiets niet gedaan, en al helemaal niet als je door zo’n vriendelijke gemeente bent uitgenodigd. Ons leugentje werkte, ze geloofde ons. We kwamen het manschappen verblijf in waar iedereen natuurlijk zat te zuipen. De bootsman bood mij een biertje aan en zei: “GA ZITTEN LUL, WAAR HEB JE DIE FIETS GELATEN?”
We waren genaaid waardoor we de volgende dag in ons daags blauw en gewapend met een fles jenever en een bos bloemen door het dorp moesten lopen, maar zonder fiets, om ons excuus aan te bieden bij de mensen waar wij de fiets hadden gestolen. Iedereen van het dorp keek ons na, zij wisten dat wij de fietsen dieven waren! Op het adres aangekomen, waar wij dachten de fiets te hadden gestolen, belde wij aan. Bij onze eerste poging bleek dat we op het verkeerde adres waren gearriveerd waarbij de bewoner al vloekend naar zijn schuur liep. Niet veel later vonden we de eigenaresse van de fiets. We belde aan en tot onze grote opluchting bleek haar man niet thuis te zijn. DIT LIEP LULLIG AF...., maar ik wil hierbij Frans van Es effe bedanken die ons deze safari bezorgde.
Henk Voskuilen
Verjaardag - biertje!
Het gebeurde aan het eind van een 14 daagse oefening waarbij wij bijna elke dag vroeg in de ochtend de haven van Den Helder binnen liepen om boeien te laden, en die vervolgens ‘s nachts te droppen. Aan het einde van de oefening kregen we te horen dat we rond 24.00 zouden binnen lopen. Het toeval treft dat zowel ik, als Harm Bakker rond die tijd jarig waren. Enkele uren voordat wij de haven van Den helder binnen zouden lopen en zouden gaan afmeren zijn we onze beide verjaardagen alvast beginnen te vieren. Toen we rond 24.00 Den Helder binnen liepen bleek een groot gedeelte van de bemanning al behoorlijk aangeschoten te zijn, met als gevolg dat we dwars in de haven kwamen te liggen omdat er allerlei trossen van bolders en lieren afsprongen! De volgende ochtend kregen we terstond een alle hens waarbij ons door commandant (Los) werd medegedeeld dat we een maand drankverbod kregen, wat later ‘gelukkig’ is teruggebracht naar een week! Cmndt. Los deelde tijdens de alle hens mede dat door dit voorval wij als bemanning aan zijn stoelpoten aan het zagen waren. Natuurlijk kon deze uitspraak van Los niet onopgemerkt blijven tijdens zijn commando overdracht waarbij wij Los een koperen stoeltje met een zaagje in de poot hebben gegeven. Wij deelde Los mede dat wij alvast met zagen waren begonnen en dat hij de rest zelf kon afmaken.
Ludwig Wille